Κάλλια Νιράκη

^{«Μία ομάδα, μία παρέα, μία οικογένεια! Παιδιά λίγο πιο μεγάλα, λίγο πιο μικρά, παιδιά που έφυγαν, παιδιά που θα ‘ρθουν, παιδιά που είναι ακόμα εδώ… Αυτοί είναι οι «11 & κάτι»! Άτομα με διαφορετικους χαρακτήρες, προσωπικότητες, προτερήματα, ελαττώματα και μία κοινή αγάπη, τη μουσική! Αυτή τους ένωσε και θα τους ενώνει. Κι ακόμα κι αν χαθούν δεν πρόκειται να ξεχάσουν, γιατί ό,τι υπάρχει στην καρδιά μας δεν ξεχνιέται και οι «11 & κάτι» βρίσκονται στην καρδιά όλων μας.»}

Μαρία Καμπανού

^{«Η αρχή ενός μουσικού ταξιδιού. Οι βαλίτσες μας γεμάτες νότες, μελωδίες και αγάπη! Η διαδρομή μόνο όμορφες αναμνήσεις μπορεί να αφήσει. Ένα ταξίδι με προορισμό το άπειρο… Το πλοίο δέχεται καινούργιους επιβάτες αλλά πάντα θα έχει κενές θέσεις και για τους παλιούς!»} 

Εμμανουέλα Παπαδογιωργάκη

^{«Δεδομένου ότι η μουσική και το τραγούδι για μένα είναι τα πάντα, το σχήμα αυτό με έκανε να απελευθερωθώ, να είμαι πιο άνετη με το τραγούδι και να νιώσω κι εγώ μέλος αυτής της μεγάλης οικογένειας, ειδικά στην αρχή. Είναι ένα συγκρότημα το οποίο συμπεριλαμβάνει μουσική και τραγούδια για όλα τα γούστα και παρά τις διαφωνίες που πάντα υπάρχουν είμαστε όλοι ενωμένοι! Αξίζει πραγματικά να συνεργάζεσαι με αυτούς τους ανθρώπους! Αγαπάμε μαμά Ξένια!»}

Ραφαήλ Κτιστάκης

^{«Ένα ατέλειωτο μουσικό ταξίδι με αξιόλογα άτομα, όπου πρωτοστατούν οι ανθρώπινες σχέσεις και ακολουθούν τα υπόλοιπα, σίγουρα η καλύτερη ανάμνηση των σχολικών ετών.»} 

Tolis

^{«Καλή ερώτηση. Οι λέξεις που έρχονται στο μυαλό μου καθώς ακούω τη φράση «11 & κάτι» είναι: Οικογένεια, Ομάδα, Αγάπη, «Μαμά Ξένια».
Οι «11 & κάτι» είναι ένα ταξίδι που ξεκίνησε για μένα δύο χρόνια πριν. Διανύοντας τον τρίτο χρόνο αυτού του ταξιδιού, διαπίστωσα πως η μαγεία είναι η ίδια, σαν την πρώτη φορά. Οι συνοδοιπόροι αλλάζουν κάθε χρόνο, η ουσία και η αγάπη, όμως, δεν… ξεθωριάζουν. Το οικογενειακό κλίμα, καθώς και η ομόνοια δηλώνουν «παρόντα» σα να μην έχει αλλάξει τίποτα.
Τόσες όμορφες στιγμές… Θα ξεχάσω το κωμικό «Daddy Cool» που τραγούδησα στην αποκριάτικη συναυλία το 2011 ή το ανατριχιαστικό «Ederlezi» της Άννας Παπαδάκη στη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου; Μπορώ να ξεχάσω το κλάμα που έριχνα κάθε φορά που παίζαμε το «Χειμωνανθό» μ’ αυτήν την ευλογημένη φωνή του Μάριου Ηλιάκη ή το συγκινητικό «Φίλα με ακόμα» που τραγούδησε ο Αντώνης Μουτζιάνου και καθήλωσε το κοινό στο «Lights on you(th) Festival»; Μπορώ να ξεχάσω την κυρία Ξένια να μου φωνάζει «Τόλη, σκάσε!» ή τον Antonio να λέει «Τόλη, παίζεις λάθος!»; Η κορυφαία στιγμή ήταν στη γιορτή αποφοίτησης 2012 που ο Ραφαήλ, ο μπουζουξής, σόλαρε ένα τέταρτο και ο Κεγκέρογλου έπαθε τενοντίτιδα, επειδή έπαιζε την ίδια συγχορδία τόση ώρα.
Αξέχαστες στιγμές. Στο ταξίδι, λένε, αυτό που αξίζει δεν είναι ο προορισμός, αλλά η διαδρομή. Το θέμα είναι πως κάποια στιγμή το ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Από αυτό το ταξίδι, λοιπόν, βγήκα κερδισμένος. Η αλήθεια να λέγεται. Μια ομάδα ατόμων κατάφερε να με αλλάξει σαν άνθρωπο. Έμαθα τόσα πολλά καινούρια πράγματα για τη μουσική, μα πάνω απ’ όλα, νιώθω ευγνώμων. Έγινα φίλος, κολλητός, αδερφός με αυτά τα παιδιά και μοιραστήκαμε τόσες όμορφες στιγμές εντός και εκτός σχολείου. Η αλήθεια είναι ότι μπορώ να γράφω ώρες για το τι σημαίνει «11 & κάτι» για μένα, για διάφορα περιστατικά και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, αλλά πρέπει να σταματήσω κάποια στιγμή.
Τέλος, λοιπόν, θέλω να ευχαριστήσω μέσα απ’ την καρδιά μου τη δεύτερη μάνα μου, την Ξένια Περακάκη, που μου έκανε την τιμή να με εντάξει σε αυτήν την ομάδα, επίσης όλα τα παιδιά που έχουν περάσει απ’ τους «11 & κάτι» που με ανέχτηκαν και που μου χάρισαν αγάπη και αμέτρητες όμορφες στιγμές!
Όπου και αν στεγάζεται η τρέλα μας, όποιον δρόμο κι αν τραβήξουμε, θα ανήκουμε πάντα σ’ αυτήν την «οικογένεια». PEACE…»} 

Ιωάννα Ασλάνη

^{««Τόλη, σκάσε!!!» «Αλέξη, παίζεις λάθος!!!» Μερικές χαρακτηριστικές φράσεις που θα ακούσει κανείς αν παρακολουθήσει μια πρόβα των «11 & κάτι»… Οι «11 & κάτι» δεν αποτελούν μία ακόμα μουσική ομάδα… είναι ένα εγχείρημα που ξεκίνησε δειλά η «κυρία μας», Ξένια Περακάκη, φιλόλογος στην ειδικότητα, όταν πρωτοήλθε στο σχολείο. Επηρεασμένη από τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στο προηγούμενό της σχολείο, προσπάθησε να συγκροτήσει μια ομάδα με παιδιά που γνώριζαν από μουσική. Αυτό που κάνει την ομάδα μας ξεχωριστή είναι το έντονο δέσιμο των μελών της που όσο περνάει ο καιρός γίνεται ακόμη δυνατότερο. Οι ατελείωτες ώρες στις πρόβες μοιάζουν τόσο ευχάριστες που κανείς δε θέλει πια να τελειώσουν. Κάθε γιορτή γίνεται όλο και καλύτερη, και αυτό δεν έχει να κάνει με την ποιότητα – τα λάθη μάλλον θα λέγαμε ότι αυξάνονται…!!! – αλλά με τη ζεστασιά και την οικειότητα που βγάζουμε σαν ομάδα…
Η ομάδα μας έγινε κάτι σαν «σχηματάκι». Της βρήκαμε και το όνομα «11 & κάτι». «Έντεκα», που δηλώνει το «όνομα» του σχολείου μας, αλλά και τον αριθμό των αρχικών μελών της ομάδας. Το «κάτι» αναφέρεται στη δημιουργό της ομάδας μας, την κυρία Ξένια Περακάκη… Σιγά σιγά η ομάδα άρχισε να κινητοποιείται και εκτός σχολείου. Πήραμε μέρος σε μαθητικά φεστιβάλ, σε εκδηλώσεις άλλων σχολείων και σε πολλές άλλες δραστηριότητες. Μέσα από εκδηλώσεις μαζέψαμε χρήματα και πήραμε για το σχολείο πιάνο και ντραμς – λες και δε μας «χωρίζει» τίποτα πια από τις κανονικές μη-σχολικές μπάντες.
Κάποιοι από την ομάδα τέλειωσαν το σχολείο και έφυγαν, και ήρθαν κάποιοι καινούριοι. Ο καθένας τους ξεχωριστά άφησε το στίγμα του στην ομάδα μας με το δικό του τρόπο. Ποτέ κανείς δεν κατάφερε να αντικατασταθεί από κανέναν και ούτε θα επιχειρηθεί ποτέ αυτό. Οι «11 & κάτι» θα είναι πάντα μια ξεχωριστή ομάδα που θα κάνει τους μαθητές να βλέπουν τα πράγματα με άλλη ματιά…»}